35 weken geleden begon ik deze blog. Dat is bijna 8 maanden geleden! En over iets minder dan 4 weken is het eindelijk ECHT ECHT ECHT zo ver. Maar eerst afgelopen week.
De afgelopen week heb ik weer lekker veel gesport. Maandag en woensdag weer 2 uur fitness. En toen: gisteravond. De Aalandenloop. 10 kilometer.
Gisterochtend werd ik iets voordat m'n wekker zou gaan wakker. Ik hoorde de vogels fluiten en de vroege ochtendzon scheen al door mijn raam. Ik had gelijk al iets meer zin in deze dag. Rond 9 uur zat ik op de fiets, want ja: ik had gewoon school.
3 uur was ik vrij, waarna ik m'n verjaardag ging vieren met wat klasgenoten! Erg gezellig natuurlijk. Rond half zes was ik thuis. En toen besefte ik opeens dat ik over 2 uur al die 10 km moest gaan doen!
Half 7 gingen mijn zus, moeder en ik richting de Aalanden. We kwamen aan en het was al aardig druk. Het maximum aantal deelnemers was 600, en die limiet was ook bereikt. Eerst was er om 19:00 de Kidsrun van 1 kilometer. Echt schattig! Kinderen tot 12 jaar mochten eraan mee doen. Cute!
Toen was het 19:15. We liepen alvast, samen met de andere deelnemers, richting de start. Aangezien het de eerste editie was, was het nog een tikje ongeorganiseerd maar oké. Gelukkig zat de sfeer er wel goed in! Dat vind ik altijd het leuke aan zo'n evenement: iedereen gunt het elkaar. Het gaat niet per se om je snelheid, maar dat je het maar haalt.
Half 8 was het zo ver. Er werd van 10 naar 0 afgeteld, en toen klonk het startschot! Ik ging snel van start, misschien iets té. Na een paar kilometer verminderde ik vaart, omdat ik echt last had van de zon (benauwd!) en ik zat gewoon niet goed in mijn tempo. Gelukkig stonden er om de zoveel kilometer weer wat bezoekers aan de kant om iedereen aan te moedigen. Altijd fijn! Helaas ging het niet heel lekker, en ja hoor: toen ging m'n veter opeens los. Heb ik normaal nooit last van! Moest ik dus in zo'n stomme berm waar het gras minstens 40 cm hoog was m'n veter gaan strikken, waardoor je al helemaal uit je ritme bent.Maar ja, toen maar weer verder! Het ging echt niet lekker. Maar ja, toen naderde de 5 kilometer, het eerste rondje dus. Zo'n 1,5 km tot aan de finish stonden mega veel mensen om iedereen aan te moedigen, dus dat was wel fijn. De deelnemers van de 5 kilometer renden naar de finish en de rest kon door.
Ik kwam toen pas een beetje in m'n ritme. Het ging fijner, ik had m'n eigen tempo gevonden en dacht: hier kan ik het wel mee redden! Wel jammer dat het zo laat kwam. Ik denk dat het een mix was van de benauwdheid, en ik had ook vanaf de start opeens zooo'n dorst! Het was dan ook warm, maar ik had écht heel erg dorst.. Maar goed, na 5 kilometer veranderde dat dus.
Zo kon ik eindelijk een beetje van de omgeving genieten. We liepen door de Aalanden, een wijk in Zwolle, en het wisselde een beetje van straatjes/woonwijkjes met vlaktes. Ik moet zeggen dat het wel een leuke route was! Dit rondje ging dus véél fijner. Ik naderde de finish, wist dat ik nog ca. 800 meter te gaan had en zette de eindsprint in. In volle snelheid liep ik door de laatste bocht, waar super veel mensen applaudiseerden voor iedereen. Super vet! En toen ik bijna bij de finish was, rende m'n zus die met m'n moeder bij de kant stond, de laatste 10 meter met me mee! :D Het was echt leuk. Zulke momenten, die finish en zo, geven echt de kick. En dat zal over een maand nog veel erger zijn (JANKEN) !! :)En nu hetgeen waar ik het meest trots op ben. Normaal ren ik zo'n 10 kilometer in sowieso meer dan een uur, meestal 70 minuten of zo. En nu? 59 minuten!! (Ja, op FB enzo had ik per ongeluk 57 neer gezet haha, foutje) maar toch! Echt een mega record. Super cool! Ook zag ik dat mijn gemiddelde snelheid rond de ruim 10 kilometer lag, wat echt snel is. Ik denk niet da tik dit met de Halve ook heb. Natuurlijk, ik zal misschien sneller rennen door de adrenaline en al die mensen (want bij de marathon zijn er echt VEEL meer toeschouwers aangezien er 4000 mensen mee doen) die je zitten aan te moedigen, maar ik kan echt niet 21 kilometer zo snel rennen. Maar ja, dat is ook niet mijn doel: als ik het maar haal binnen die 2 uur en 3 kwartier (het maximum) :)
Ik heb er in ieder geval van genoten, ondanks dat ik echt last had van m'n ademhaling en ik het echt super benauwd had de eerste 5 kilometer. Maar I did it! En nu heb ik nog meer zin in de halve marathon, waar ik dus al zooo lang naar toe werk! Wat zal dat een moment zijn zeg. Echt.... wow.
Dat was mijn bijna-live verslag, ik vond het heel leuk om het te schrijven dus bij de halve zal het ook zeker weer zo zijn! En nog veel langer! :D
Bedankt voor het lezen. Ik zeg, tot volgende week!
Liefs, RIanne.
Quote van de week:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten