Vandaag een ander soort blogpost dan normaal. Afgelopen week had ik elke dag van 9 tot 5 school ongeveer, dus ik heb niet gesport. Mijn bedoeling was om vanmiddag (nu eigenlijk) te gaan hardlopen, maar ik ben een beetje brak (naja vooral moe) van een feestje die ik gister vierde. Dus nu lig ik een beetje half in bed, heerlijk!
Ik wil het vandaag hebben over 'inner beauty'. Daarmee bedoel ik dat hele riedeltje rondom 'jezelf goed voelen', 'goed in je vel zitten' enzo.
Je kan er mooi uit zien. Je hebt een goed lichaam, je hebt haar waar iedereen een moord voor zou doen, je hebt geen onder- of overgewicht, mooie vormen, ga zo maar door. Klinkt als een perfect uiterlijk, bijna. Maar stel, je bent die persoon. Ben je dan gelukkig?
Ik denk dat dit helemaal niet zo vanzelfsprekend is. Oké, je ziet er misschien goed uit. Maar wat als je dat zelf nou helemaal niet vind. Dat je je haar juist lelijk vind en je eigenlijk helemaal niet blij bent met hoe je eruit ziet en je dus niet goed in je vel zit.
Vroeger dacht ik altijd: als ik een ''goed'' lichaam heb, dus wanneer ik ooit eens zou afvallen enzo, dat ik dan gelukkig zou zijn. ''Normaal'' zijn. Nu ben ik een paar jaar verder en is mijn lichaam mega veranderd. Inderdaad afgevallen, maar ook anders gevormd enzo. Ben ik nu gelukkiger dan toen?
Heel lang heb ik het geloofd. Natuurlijk, er zitten grote voordelen aan een gezonder lichaam hebben en bewust leven. En oké, mijn lichaam is ook wat meer in verhouding en het klopt gewoon beter. Maar of ik nu gelukkiger ben? Ik denk het wel ja, maar dat heeft echt bijna niets te maken met het uiterlijk. Ik bedoel daarmee: ik ben niet gelukkiger omdat ik nu een mooier (vind ik) lichaam heb dan toen. Wel, omdat ik en mijn lichaam voor mijn gevoel weer ''op één lijn'' zitten.
Oké, dat klinkt echt raar. Maar het is echt zo. Ik had toen gelukkiger kunnen zijn, denk ik, als ik mezelf had geaccepteerd. Mijn lichaam had geaccepteerd, vooral. Dus dat je in de spiegel kijkt, en je niet alleen naar de oneffenheden kijkt, maar vooral kijkt naar je pluspunten (want die heeft ieder lichaam!!).
Als ik nu in de spiegel kijk (wat ik veel te vaak doe, sorry mensen ;)), zie ik een gelukkig persoon. Onder 'gelukkig' versta ik iemand die zichzelf geaccepteerd heeft, kan dealen met wat het 'lichaam' heet, kijkt naar de pluspunten in plaats van de minpunten. Als ik mezelf zie, zie ik dat mijn buik een stuk minder dik is dan een paar jaar geleden. Ook zie ik dat mijn benen eigenlijk helemaal niet zo mega dramatisch dik zijn zoals ik al die tijd dacht (ik bedoel, ik ging deze week voor het eerst in mijn hele leven in een shortje naar school, blote benen dus, ja, wow!). Ik zie iemand die niet meer alleen kijkt naar de negatieve kanten van haar lichaam, maar juist de positieve punten benadrukt. (wauw, dat klonk mooi moet ik zeggen). Je hebt dit lichaam, je kan niet zonder en je hebt er zelf veel invloed op.
Dat is ook een ding. Ik vind het zo cool dat je macht hebt over je eigen lichaam. Ben je te dik? Door te gaan sporten is er een grote kans dat je afvalt of gespierder wordt (er zijn natuurlijk uitzonderingen, mocht je een bepaalde ziekte/aandoening hebben waardoor het niet lukt) maar over het algemeen. Dit is hetzelfde met te dun zijn, te onsportief, dat soort dingen. Natuurlijk, het ligt ook aan je bouw, ik zal ook nooit echt dun worden maar je moet er wel mee dealen.
Een lang artikel waarbij je misschien de link niet binnen 1,2,3 legt bij deze blog. Maar ik vind het wel degelijk. Deze blog gaat over mijn weg naar de halve marathon (die al over 3 weken is omg ja). Dat is niet alleen de fysieke weg, waar ik train enzo, maar ook de mentale weg. Ik was nooit echt een ster in hardlopen, dacht dat het niets voor mij was. En nu? Loop ik binnenkort 21,1 kilometer (is de bedoeling ;)). De enige die daarvoor heeft gezorgd ben ik zelf. En dat vind ik cool. En daar ben ik trots op.
Mijn boodschap na deze post is: geloof in jezelf, vertrouw op jezelf, accepteer jezelf. Wees gelukkig met wat je hebt, wie je bent, hoe je eruit ziet. Kijk in de spiegel en kijk naar de positieve punten van jezelf. Laat die negatieve maar achterwege, die zijn echt totaal niet van belang (en niet goed voor je humeur!). Iedereen heeft negatieve kanten, de positieve zijn alleen veel leuker om te benadrukken!
Jaja, diepgaand wel. Maar ik vind het echt mega interessant! Ik voel me nu dus gelukkig. Gelukkig, niet omdat ik een bijna ander lichaam heb. Wel omdat ik mezelf heb geaccepteerd om hoe ik ben, wie ik ben, wat ik uitstraal, hoe ik eruit zie. Dat cijfertje op de weegschaal boeit me geen moer. Ik ben gelukkig. Daar verandert zo'n cijfertje niks aan.
Zo. Dat moest er even uit. Ik hoop dat jullie dit ook leuk vinden om te lezen. Ik hou d'r van!
Tot volgende week,
liefs Rianne.
Quote van de week:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten